Het beste kattenvoer volgens de dierenarts: Waarom ze Hills en Royal Canin aanbevelen

Marilyn [Catmoneo]


Als je vaker bij de dierenarts komt, dan weet je dat hij vroeg of laat begint over speciale voeding. Vaak is dit voeding van een van de grotere merken, zoals Hills of Royal Canin. In de meeste gevallen gaat het om een brok en mogelijk om een therapeutisch dieet van één van de veterinary lijnen.


Ik ben het daar niet mee-eens, maar toegegeven: Het moeilijkste vind ik dat mijn kattenvoer adviezen lijnrecht tegenover die van (sommige) dierenartsen staan.


Mijn advies is natvoer of rauw voeren, terwijl dierenartsen* brokjes aanbevelen als zijnde ‘een premium dieet waar alles in zit wat katten nodig hebben’ oftewel: ‘echt goed voer’. Dit is niet alleen voor het dagelijkse voer, maar ook als speciaal dieet bij aandoeningen, zoals suikerziekte of blaasproblemen.


Ik was nieuwsgierig: Waarom bevelen dierenartsen de grote merken (brokken) aan als goed kattenvoer? Hieronder vind je de vijf redenen waarom ik denk dat dierenartsen deze voeding aanraden.


Voedingslessen zijn kort…

De dierenartsopleiding is een medische opleiding, waarin studenten in slechts een paar jaar tijd diverse dingen moeten leren over diverse dieren.


Met al die verschillende vakken die belangrijk zijn, is er helaas maar weinig tijd voor lessen over goede voeding. Soms gaat het om slechts 6 uurtjes of 1-2 vakken over de hele opleiding, waarin niet alleen katten behandeld worden, maar ook een verscheidenheid van andere dieren.


Alhoewel begrijpelijk dat voeding maar een van de vele onderdelen is die de dierenarts in opleiding moet leren, is dit wel erg weinig. Zeker nu we steeds meer begrijpen dat ‘je bent wat je eet’ en daarvoor is verdieping noodzakelijk.




…en gesponsord door grote merken

Er gaan voldoende verhalen de ronde dat de grote merken de dierenarts opleidingen sponsoren. Alhoewel ik zo niet direct een geldspoor kan ontdekken, is het wel duidelijk dat gastdocenten over voeding vaak door hen worden aangeleverd.


Helaas betekent dat er veel gesproken wordt over brokjes (grootste winstmarges!). Natvoer komt veel minder aan bod. Vers voeren wordt misschien tussen neus en lippen vermeld. Helaas worden hiervan vaak alleen de risico's vermeld en de voordelen weggelaten.


Bovendien zijn het alleen de grote merken die komen spreken. Daardoor mis je nuances die andere bedrijven kunnen geven in het hele plaatje.


Zelf deed ik de opleiding Canine and Feline Nutrition aan de universiteit van Illinois (US). Hierbij merk ik al hoeveel nadruk er ligt op de hond en hoezeer de kat er dan "ook maar bij hoort". Het boek Small Animal Clinical Nutrition is gesponsord door Hills. Ik zie dus zelf ook hoe weinig nuance tussen verschillende voedingen er is en hoe er gestuurd wordt naar één richting.


Mijn conclusie: De opleiding in voeding is niet erg divers (met name gericht op brok) en niet afgestemd op de kat. Aanbevelingen zijn gestoeld op wat geleerd is en dit is de veiligste aanbeveling.


Dit zijn twee bladzijden uit een opleiding tot dierenarts assistent:



De dierenarts verdient geld aan premium kattenvoer

Een veel gehoorde reden is dat de dierenarts geld verdient aan het verkopen van de grote merken kattenvoer. Echter betwijfel ik dit ten zeerste of dit nu echt de cash cow is zoals het soms wordt voorgedaan.


Allereerst is dit niet hun ‘core business’ en het lijkt me stug dat ze rekenen op deze inkomsten om hun bedrijf te draaien. Bovendien zijn de winstmarges klein – de werkelijke winnaar is de producent. Ook zijn webshops vaak goedkoper, waardoor ze flinke concurrentie hebben en klanten niet per se bij de dierenarts kopen of er niet terugkomen. Tuurlijk, ze zullen heus een extraatje verdienen aan het voer, maar dit zal maar in een enkele geval de hoofdreden zijn van de aanbeveling.


Ik denk eerder dat een voer 'speciaal voor aandoening X' de motivatie is, waarbij oprecht gedacht wordt dat dit de beste of misschien zelfs enige keuze is. Dat gebeurt nu eenmaal als je geen tijd / zin / energie hebt om je verder te verdiepen - en laat ik heel duidelijk zijn: I don't blame them! Het medische aspect leren en updaten is al een zware klus op zichzelf.


Mijn conclusie: Voor het geld hoeven ze het niet te doen, alhoewel ze er vast wat extra’s mee verdienen. Ik ga hier toch maar uit van de goed bedoelende dierenarts die elk dier graag wil helpen.


Dierenartsen denken oprecht dat dit goed kattenvoer is

Naast dat er in de opleiding maar weinig aandacht wordt besteed aan voeding voor de kat, worden dierenartsen in praktijk bedolven onder de marketing van grote merken.


Waarom?


Een dierenarts die hun voer verkoopt is de beste aanbeveling die diervoeders kunnen krijgen. De autoriteit van de dierenarts straalt af op hun product: dat moet wel goed zijn! Wie gaat de dierenarts nu tegenspreken?


Maar helaas is het ook het merk die vertelt en voorlicht over zijn product. En als je niet weet hoe je kattenvoer moet beoordelen op kwaliteit, is het makkelijker de verkoper op zijn blauwe ogen te geloven. Dierenartsen zijn ook niet immuun voor psychologische vuistregels en verkooptechnieken.


Denk bijvoorbeeld aan:

  • ‘Ze hebben het wetenschappelijk onderzocht, dus het zal wel waar zijn.’
  • ‘Dit is een grote speler in de markt, een autoriteit, dus dit moet wel goed voer zijn.’
  • ‘Het voer is speciaal gemaakt voor aandoening X, dus dat moet werken.’
  • ‘Ik ben te moe om dit allemaal te onderzoeken, het zal allemaal wel.’


Dit laatste bedoel ik niet lullig. Het is niet makkelijk om (elke keer) kritisch te zijn. Zeker als je niet weet welke vragen je moet stellen. Want waaraan voldoet goede kattenvoeding eigenlijk? En bedenk dat voeding ‘speciaal gemaakt voor aandoening X’ wel supermakkelijk is! Iemand anders heeft het al voor je uitgezocht, dan hoef jij geen onderzoek meer te doen (want jeetje, dat kost een hoop tijd!!).


Bovendien stoppen de meeste met leren als ze klaar zijn met school. Dit is 1) de normale gang van zaken (niet alleen voor dierenartsen!) en 2) geen tijd hebben naast een praktijk om je te verdiepen in voeding (zeker als je hierin weinig interesse hebt). Zo gaat het leven gewoon.


Mijn conclusie: Dierenartsen zijn ook mensen die gevoelig zijn voor de verkooppraatjes van de merken die op bezoek komen. Zij hebben (of maken) niet de tijd om door te leren, te onderzoeken en kritisch te zijn. Ze bevelen aan wat zij op basis van hun kennis goed achten.


Ze zien de gevolgen van slechte en ongebalanceerde rauwe voeding

Rauwe, verse vleesvoeding kun je op veel manieren aanpakken, maar er zijn ook verkeerde manieren. Zo is het 'all-meat' syndrome bijvoorbeeld het gevolg van alleen maar vlees geven, zonder bot (of orgaan), waardoor ernstige tekorten ontstaan in mineralen en vitaminen.


Tevens kan bot bijvoorbeeld de maag of darm perforeren (doorboren) als je dit gekookt hebt. Of gebroken tanden, omdat het bot dat gegeven wordt veel te hard is.


Deze problemen komen bij de dierenarts terecht en die mogen het allemaal weer recht trekken. Ik kan me voorstellen dat dit vreselijk is als dierenarts en dat je dat toch brokjes gaat aanraden: daarmee zie je deze gevolgen ten minste niet.


Ook worden ze door het lesmateriaal bang gemaakt voor alles wat mis kan gaan met rauw voeren (zie de tweede bladzijde van het lesboek hierboven), maar worden voordelen (zoals bij allergieën, suikerziekte, blaasproblemen, nierproblemen) niet besproken.


Conclusie: Dierenartsen zijn medische specialisten, geen diëtisten

Ik geloof echt dat dierenartsen het beste voor hebben met alle dieren. Ik neem het dierenartsen niet kwalijk dat zij minder kennis hebben van voeding of specifieker: voeding voor katten; of nog specifieker: voeding voor zieke katten.


Ze hebben hun eigen specialisatie. Zodra mijn kat een gebroken pootje heeft, gecastreerd moet worden of een gebitsreiniging moet ondergaan, ga ik naar de dierenarts. Hier zijn zij in hun element en ik zal altijd aanbevelen dat je eerste stop bij deze dingen de dierenarts is. Maar een dierenarts is zoals een huisarts, een geen voedingsspecialist.


Toch hoop ik dat ook dierenartsen zich meer willen gaan verdiepen in voeding. Het wordt steeds meer duidelijk dat voeding een enorme rol speelt in de gezondheid van mens en dier. Verdiep je in de samenstelling en analyse van voeding, maar vooral ook in andere wegen om voeding onderdeel te laten zijn van gezondheid. Ik denk dat je dan nóg meer dieren kan helpen, zowel in gezondheid als in ziekte. Of durf door te verwijzen naar iemand die zich hier wel in heeft verdiept.


Tot die tijd moet je als ‘kattenpersoneel’ zelf opletten. Het is moeilijk om tegen de aanbeveling in te gaan van de dierenarts, maar ik geloof dat doorvragen en zelf onderzoeken belangrijk is. Wees kritisch. Stel vragen. Check de argumenten en overtuigingen. Check de bronnen. Doe je eigen onderzoek.


Gelukkig heb ik ondertussen al zoveel katten zien opleven op een ander dieet, dat ik het zelf niet langer kan ontkennen hoeveel impact voeding echt heeft.


Wil je beginnen met verdiepen? Begin met de kat als carnivoor.


*Niet alleen dierenartsen, maar ook professoren en consumentenprogramma’s (met brokjes als ‘beste uit de test’). Autoriteiten beïnvloeden ons gedrag enorm (‘hij heeft ervoor geleerd/onderzocht, dus hij zal het wel weten’). Het is marketingtechnisch geniaal dat de grote merken via de dierenarts te koop zijn.


Discussies over dit onderwerp: