Bengalen fotoreportage: De kittens van Madusa

Bij het fokken van raskatten komt heel wat kijken. Desiree besloot dit te doen met Bengalen. Na een fokpoes te hebben gevonden (Madusa), begon het avontuur met de kleine kittens die elke dag een beetje groter werden. Nu zijn de kittens 16 weken en ondertussen geplaatst bij lieve mensen. Dit is het verhaal van Desiree met de prachtige foto's van de opgroeiende Bengaalse kittens.

De Bevalling

Op dag 64 van de dracht is het dan zo ver, Strike-a-Pose oftewel Madusa gaat bevallen. Haar vliezen breken op het moment dat ik net thuis ben gekomen van mijn werk. Ze kijkt mij een beetje angstig aan en begint zachtjes te miauwen. Ik was mijn handen en begeleid haar naar de doos. Leg hier snel een celstof onderlegger in en laat haar in de doos gaan liggen.

Ze gaat languit liggen en begint te spinnen, valt soms in slaap en ik zie haar buikje af en toe verkrampen. Ik vraag mijn oudste zoon om bij haar te gaan zitten zodat ik wat spulletjes klaar kan gaan zetten. Ik kook mijn arterieklemmen uit en leg deze op een schone theedoek. Leg een stapel hydrofiele luiers neer om de kittens straks mee af te drogen. 

Haar weeën komen nu snel achter elkaar en ze begint nu ook te persen. Na een tijdje zie ik twee pootjes, deze kitten ligt dus in een stuit. Ze heeft het er moeilijk mee, de kitten schiet steeds terug en ze raakt een beetje in paniek en springt uit de doos. Ik probeer haar gerust te stellen en leg haar weer terug in de doos.

Eindelijk na een paar keer persen en een beetje hulp van mij is de eerste kitten geboren. Ik zuig zijn mondje schoon met de slijmzuiger, droog hem af maar kom er al snel achter dat er geen beweging in komt, spuit wat Melissengeest op mijn vinger en houd dit voor de kitten zijn neus. Nog geen reactie, blijf hem stevig droogwrijven en Madusa begint ondertussen weer te persen.

Ik geef de eerste kitten af aan mijn zoon, zodat ik Madusa kan bijstaan bij de volgende kitten. Mijn zoon heeft ook nog een tijd flink lopen wrijven maar we komen na een tijdje achter dat deze kitten het niet gaat doen. We leggen deze kitten in een andere doos en concentreren ons weer op Madusa.

Kitten twee ligt goed en komt al snel op de wereld. Vlak daarna dient kitten drie zich ook al aan en ook deze komt snel ter wereld. Kitten vier en vijf komen praktisch tegelijk. En dan kitten zes, ik zie al snel dat deze kitten veel te klein is en weinig beharing heeft. Krijg hem ook niet opgang en leg hem bij de andere doodgeboren kitten.

Dan komt kitten zeven. Dit is een grote jongen en tevens ook de laatste kitten. Madusa is druk bezig de kittens te wassen, sommige kittens hebben al een tepel gevonden en zijn al flink aan het sappelen om de benodigde colostrum binnen te krijgen. Andere kittens liggen er een beetje versuft bij, duidelijk aan het bijkomen van de bevalling.

Ik besluit ze een druppel Nutri Drops te geven voor een energie boost en leg ze daarna aan. Ook Madusa geef ik wat Nutri Drops voor wat extra energie. We wegen de kittens op volgorde van de geboorte en noteren dit. Ook kijken ik ze na of het gehemelte goed gesloten is en of er een anus aanwezig is. Na gezien te hebben dat alles erop en eraan zit, verschoon ik de doos met een schone celstof onderlegger en geef alle kittens nog een beetje Bene-Bac pasta om de darmflora in balans te brengen. Madusa geef ik nog wat natvoer met wat kittenmelk erover. Daarna valt het hele nest al sappelend aan een tepel in diepe slaap, en kunnen ook wij ons klaar gaan maken voor de nacht. 

Week 1

De dag na de bevalling was ik Madusa’s achterhand een beetje en geef ik haar eten. Verschoon de celstof onderlegger en leg de kittens weer netjes op een rijtje aan. Madusa en de kittens liggen boven op hun eigen kamer waar ze in alle rust bij kunnen komen van de bevalling.

Ik heb een camera op de doos gericht staan zodat ik beneden alles via de iPad nauwlettend in de gaten kan houden en ik hun niet hoeft te storen. Behalve af en toe een verdwaalde kitten terug aan te leggen bij moeders, laat ik ze voor de rest van de dag met rust. Wel breng ik Madusa meerdere keren op de dag eten. 

 Om 20:00 is het weer tijd om te wegen. Dit moet elke dag en het liefst om dezelfde tijd. Alle kittens zijn netjes aangekomen, ik kijk gelijk hun navelstreng na alles ziet er goed uit.

Ik moedig Madusa aan om op de kattenbak te gaan. Na een beetje zenuwachtig mauwen en rondgelopen te hebben springt ze eindelijk op de bak en doet een grote plas, springt weer uit de bak loopt een rondje en gaat weer terug de bak in om zich te ontlasten. Super! Dit gaat ook allemaal goed. Ze gaat weer lekker in de doos bij haar kittens liggen en ik laat hun voor de rest met rust.

Op dag drie zie ik dat bij sommige kittens hun navelstrengetjes er af gevallen zijn kijk hun naveltjes na en ziet er gelukkig allemaal goed uit. Ook geef ik ze op deze dag met het wegen ook weer wat Bene-Bac pasta. Dit geef ik de eerste week op dag 1, 3, 5 en 7. Madusa komt nu ook wat vaker naar beneden als de kittens slapen, om eten en drinken te halen en om naar de kattenbak te gaan.

Het is niet te geloven, maar de eerste week zit er alweer op ze zijn vandaag al weer 1 week oud!

  

Week 2

De kittens zijn alweer 1 week. Het is ongelofelijk hoe snel ze groeien. Ze doen nog niet zoveel eigenlijk alleen maar slapen, aan de melk bar hangen en groeien en heel hard groeien. Elke dag als ik ze ga wegen zie ik dat ze mooi aankomen. De ene dag meer dan de andere maar over het algemeen komen ze elke dag 10 gram aan. 

Om te zorgen dat ze voldoende melk binnen krijgen gaat dit gepaard met hele gevechten onderling. Soms is het alleen een beetje duwen om de tepel af te pakken, maar soms gaat het er ook wel heel hard aan toe en krabben ze elkaar in het gezicht.

Madusa vindt alles prima en laat het allemaal maar gewoon gebeuren, ik daarentegen heb daar af en toe wel wat moeite mee, en haal dan de grootste even weg en leg hem op een andere plek neer zodat de kleintjes ook de kans krijgen om te drinken.

Kitten nummer 7, onze grootste jongen van het nest, heeft wel een hele speciale manier gevonden om een tepel te bemachtigen. Deze grote jongen kruipt naar de achterhand van Madusa, doet zijn hoofd vervolgens naar beneden en duwt dan als een bulldozer tegen de flank van de kitten aan, waardoor deze van schik de tepel loslaat en hij vervolgens de tepel van deze kitten snel afpakt. Hij heeft nu ook de bijnaam “Tank” van ons gekregen. We begrijpen nu ook waarom Tank meer weegt dan de rest, hij is duidelijk goed in het afpakken van een tepel. 

 Ook zijn deze week de oogjes opengegaan, en zijn ze druk in de rondte aan het kijken met een paar mooie blauwe oogjes. Er wordt hier en daar ook al rondgekropen en ze gaan niet heel ver van Madusa vandaan, maar toch de eerste stapjes naar het leren lopen worden gemaakt. Ben benieuwd wat week 3 ons weer gaat brengen!

Week 3

Twee weekjes oud zijn ze alweer, wat gaat de tijd toch snel. Deze week viel het mij op dat kitten nr. 5 een behoorlijk snelle ademhaling had. Nou hebben kittens dit allemaal wel vergeleken bij een volwassen kat, maar toch was het bij hem anders dan bij de andere.

Toen ik hem oppakte voor nader onderzoek kwam ik al snel achter het probleem. Kitten nr. 5 had een flat chest ontwikkeld waardoor zijn longen waarschijnlijk in de verdrukking zijn gekomen. Ik heb gelijk voor hem een soort van corset gemaakt met de hoop dat zijn ribbenkast weer de natuurlijke vorm aanneemt.

Ook heb ik hem een druppel Nutri Drops gegeven voor wat extra energie en besloot het een paar dagen aan te kijken. Hij komt voor de rest goed mee met de andere kittens. Hij is de eerste die al aardig kan lopen, en is zeker niet bang om met de andere kittens in gevecht te gaan om een tepel. Ook komt hij elke dag gewoon netjes aan in gewicht. Dus voor mij geen reden om gelijk in paniek te raken. 

Deze week zijn ook de tandjes door gekomen. Dit merk je doordat ze in alles bijten wat ze maar tegen komen, in de deken waar ze op liggen, in de staart van een passerende kitten en in de poten van Madusa (wat natuurlijk het allerleukste is!). De interesse in de voeding van Madusa is ook gewekt. Elke keer als ik Madusa haar voeding kom brengen (dit gebeurt vijf keer op een dag) verzamelt het hele nest zich om het bakje van Madusa en zijn ze aandachtig aan het kijken hoe Madusa haar voeding eet. De meeste ruiken eraan en sommige durven al echt aan het vlees te likken.

Madusa heeft een prachtig stukje in de woonkamer gekregen die afgezet is zodat ze in alle rust haar Kittens kan voeden en waar de kittens zonder gevaar van buitenaf rustig kunnen spelen en rondlopen. Maar nu heeft Madusa opeens bedacht dat dit geen goed plekje was voor haar kittens, en was het volgens haar veel veiliger om ze onder de eetkamer stoelen te leggen op de koude gladde vloer. Het heeft echter geen zin om tegen haar in te gaan door ze weer terug te plaatsen in de ren. Dit veroorzaakt alleen maar stress bij de Madusa en dus uiteindelijk ook bij de kittens.

Dus de enigste oplossing was om een deken op de uitgekozen plaats te leggen en de ren daarom heen te plaatsen. Nu ligt dus de hele familie onder de eetkamer tafel waardoor wij allemaal dicht op elkaar moeten zitten tijdens het avond eten. Maar Madusa is tevreden en daar gaat het natuurlijk om. Op naar volgend week! 

 

Week 4

Drie weekjes zijn ze alweer! Na het een paar daagjes aangekeken te hebben heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor kitten nr. 5. Zijn ademhaling blijft snel en begin nu te twijfelen of hij misschien een longontsteking heeft opgelopen.

Wat een volksverhuizing is dat! Mijn grootste kennel naar beneden gehaald. Eerst de kittens erin en toen ging Madusa er zelf gelukkig gelijk bij liggen, deurtje dicht en op naar de dierenarts.

Bij de dierenarts heb ik de kennel op de behandeltafel gezet, het deurtje open gemaakt en kitten nr. 5 aan de arts gegeven zodat Madusa alles goed in de gaten kon houden. Zij vond dit gelukkig allemaal prima. De arts bevestigde dat de kitten flat chested was, maar zei dat het minimaal was. Ze heeft geluisterd naar de longen en constateerde dat hij inderdaad benauwd was, maar of dit nu door de flat kwam of door een eventuele longontsteking was moeilijk te zeggen.

Jammer genoeg is het bijna niet mogelijk om foto’s te maken als ze nog zo klein zijn, dus hebben we besloten om te starten met een antibiotica. Na een hoop geknuffel met de dierenarts zijn we snel weer naar huis gegaan en heb ik voor Madusa een kipfiletje gekookt en tot mijn verbazing zat niet alleen Madusa te smikkelen van het filetje maar ook kitten nr.5, terwijl de rest verbaasd zat te kijken, aangezien die nog steeds twijfelen of het wel echt voedsel is. Maar het zal denk ik niet lang meer duren voordat de rest er ook achter komt dat er nog meer voeding bestaat dan melk. Op naar volgende week! 

  

Week 5

Vier weekjes jong alweer. Veel gebeurd deze week, als eerst was had tijd voor hun alle eerste wormenkuur. Ze zijn inmiddels wel gewend om een pasta in hun mond gespoten te krijgen van de probiotica kuur, maar dit had duidelijk een andere smaak.

Ook eten nu drie van de vijf kittens vast voer, ze eten kitten mousse, gekookte kipfilet en nemen soms een hap van Madusa’s natvoer. Kitten nr. 5 durft ook al kitten brokjes te eten en de brokjes van Madusa. Die zijn wel heel groot vergeleken bij de kitten brok, maar hij eet het zonder probleem. 

Ook heb ik ze deze week een schaaltje met een beetje water gegeven, met wat gestuntel om de diepte van het water te beoordelen, wat gepaard ging met een hoop geproest aangezien ze het water in hun neus kregen. Ze hebben allemaal wat water gedronken en vonden ze het erg lekker.

Ook heb ik ze deze week een kattenbak gegeven met een plantaardige vulling, zodat ik mij niet ongerust hoeft te maken mochten ze er stiekem van eten. Deze bak in de ren vonden ze toch wel heel vreemd, maar ze gingen toch gauw op onderzoek uit nadat Madusa er even in had gegraven en toen was de bedoeling van de bak snel duidelijk.

Alleen maar in de ren spelen vinden ze niet leuk meer dus laat ik ze nu een paar keer per dag uit de ren, zodat ze de rest van het huis kunnen verkennen. Dit gebeurt allemaal onder het waakzame oog van Madusa. Mocht een kitten te ver van het nest lopen roept zij een keer, en wordt er niet geluisterd dan wordt de kitten opgehaald en teruggebracht naar het nest. Veel veranderingen deze week en wat groeien ze hard op naar volgende week.

  

Week 6

5 weekjes oud en kitten nr. 5 werd benauwd wakker na zijn middagslaapje. De antibiotica heeft duidelijk niks voor hem gedaan. Met spoed de dierenarts gebeld en gelukkig mochten we gelijk komen.

Daar aangekomen kreeg hij gelijk extra zuurstof en dat deed hem goed. Met de arts overlegt en besloten om toch maar foto’s te proberen te maken. Bij het bekijken van de foto’s was het probleem gelijk duidelijk: hij had maar 1 werkende long de andere long was niet goed ontwikkeld. De arts zei dat hij op zich wel kon leven met 1 werkende long en er bestaat nog een kans dat die andere long toch nog mee ging werken. Wel zou hij in de toekomst wat operaties te wachten staan. Maar of het allemaal goed met hem zou blijven gaan was moeilijk te zeggen de kans van slagen was dus 50/50.

Ik kreeg de tijd om erover na te denken aangezien de kitten nog even aan de zuurstof moest blijven. Thuis heb ik overlegd met mijn man. Ik had het erg te doen met de kitten het is een erg vrolijk hummeltje en hij wil zo graag. Het beslissen over hem viel ons erg zwaar en we kwamen er ook niet echt uit. Toen belde plots de dierenarts; ze had een voorstel voor ons. De kleine kitten had ondertussen haar hart ook al veroverd en die van haar zoon. Het voorstel was of ik bereid was om de kitten aan haar af te staan, zij zou hem dan alle behandelingen en operaties gaan geven die hij nodig had en mocht dat allemaal goed uitpakken zou hij boven de praktijk gaan wonen bij haar zoon.

Hier hoefde wij niet eens over na te denken er is geen betere plek voor hem dan wonen bij de dierenarts zelf! Het was beter voor zijn gezondheid dat hij daar gelijk zou blijven zodat hij nog aan de zuurstof kon blijven en dat hij dus over ging op de fles. Dus zijn wij er met zijn alle naar toe gegaan om hem gedag te zeggen wat erg zwaar was ook al wisten wij dat dit voor hem het beste was. Bijna elke dag krijgen we een berichtje en vertelt ze hoe het met hem gaat, ook heeft hij al zijn eerst operatie gehad waardoor hij nu niet meer zo benauwd is. Dus we blijven voor hem duimen en hopen we dat het maar een grote kater mag worden. 

Met de andere kittens gaat alles goed ze eten steeds meer vast voedsel en gaan vaak al uit hun zelf op de kattenbak. Heel af en toe weten ze niet zo goed meer de weg naar de kattenbak, en beginnen ze te piepen. Zo weet ik dat ze naar de kattenbak moeten en zet ik ze zelf op de bak. Dit doe ik standaard na het slapen en na het eten. Zo voorkom je de meeste ongelukjes.

Week 7

Nu zijn ze groot genoeg voor bezoek, dus heb ik de geïnteresseerde mensen gemaild voor een afspraak. Diezelfde dag komen er al mensen kijken.

Ik probeer zoveel mogelijk informatie te winnen van de eventuele nieuwe baasjes. Hoe hun gezinssamenstelling is of ze nog andere huisdieren bezitten en of ze wel bekend zijn met het ras. Ook probeer ik ze zoveel mogelijk te vertellen over voedingskeuze, geschikte kattenbakken en natuurlijk dat het voor een kitten beter zou zijn als hij niet de enigste kat in huis is, maar dat hij toch echt graag gezelschap heeft van een andere kat.

Na het gesprek en een hoop geknuffel met de kittens stel ik ze voor om er thuis nog eens goed over na te denken en dan weer contact met op te nemen. Dit vonden ze een goed plan. Diezelfde avond krijg ik al een berichtje dat ze heel graag een kitten van mij willen en niet 1 maar 2! Wat natuurlijk super is! Nu blijven er twee broers gezellig bij elkaar.

Deze week ook weer veel met ze geoefend. Ze bekend gemaakt met de Surefeed. Geoefend met de stofzuiger, dat rare ding dat een hoop herrie maakt, maar dat hij je niks doet. Op de grote kattenkat de behoefte doen en niet meer op de kittenbak. De reismand beneden gezet met hun nest deken erin zodat een reismand ook gezien wordt als een plekje waar je ook gewoon lekker in kunt slapen.

En ze waren weer toe aan hun wormenkuur en ditmaal heb ik geen pasta gegeven maar en pilletje zodat ze er ook gewend aan raken dat ik iets in hun mond stop. De hond zijn ze al dikke vrienden mee dus dat zit al goed, en de kinderen om hun heen zijn ze gewend vanaf dag 1 dus wordt ook als normaal gezien. De kittens hebben veel geleerd deze week.  

Week 8

De kittens zijn ondertussen groot genoeg voor het echte klim werk en de kleine krabpalen worden verruild voor grootte hoge palen. In het begin vinden ze dit erg spannend, maar al gauw durven ze allemaal helemaal naar boven te klimmen. Dit zorgt ervoor dat ze mooie sterke spieren krijgen en ze vinden het ook erg leuk om te doen. 

Ook heb ik het loopwiel aan ze voorgesteld en ook dit is een groot succes bij de kleintjes die in volle galop door het rad heen rennen. 

Het melk drinken bij mama wordt ook al afgebouwd. Madusa laat ze nog wel drinken, maar niet meer de hele dag door. Soms als de kleintjes proberen te drinken duwt ze de kittens met haar achterpoot weg. Waar ze voor de rest ook geen probleem van maken; ze proberen het gewoon op een later tijdstip weer.

Ook deze week weer kitten bezoek gehad, waardoor mijn twee overgebleven kittens nu ook een nieuw baasje hebben gevonden. Ook deze twee blijven gezellig samen waar ik heel blij mee ben.  

Week 9

Ons huisje is onderhand helemaal bezaaid met speeltjes. Overal waar je kijkt zie je wel kattenspeelgoed liggen. De kittens rennen hier vrolijk door het huis heen van de woonkamer tot boven naar de katten kamer. Waar ze eerst heel voorzichtig de trap op en af gingen komen ze nu met een noodgang de trap af stuiven. 

Madusa die de eerste weken heel erg waakzaam was, ligt nu tegenwoordig lekker in een mandje te slapen en vertrouwd er volledig op dat de kittens zich wel redden. Ook begint ze zelf weer wat meer te spelen. Ik zie haar steeds vaker druk in de weer met een balletje en ook zij rent soms weer als een kip zonder kop op volle snelheid door het huis heen. 

 De nieuwe baasjes zijn ook deze week weer even op bezoek geweest om te kijken hoe het met hun kitten gaat en hebben ze vast hun reismand gebracht. Hier heb ik om gevraagd. Ik zet hun reismand in de woonkamer met een stuk nest deken er in zodat de kittens vertrouwd raken met de reismand die er toch weer anders uit ziet dan de reismand die ze gewend zijn. Straks als ze over een paar weekjes gaan verhuizen kennen ze de mand goed hebben ze er al in geslapen en ruikt het vertrouwd. 

  

Week 10

Het is tijd voor de eerste dierenarts bezoek. Vandaag krijgen ze hun eerste vaccinatie, worden gechipt en krijgen een gezondheid check. De kittens gaan in een aparte reismand dan Madusa aangezien ze te groot zijn geworden om nog bij mama in de mand erbij te passen.

Daar aangekomen breng ik ze naar de speciale katten behandelkamer. Deze kamer is dus alleen voor katten; hier worden geen andere dieren in behandeld. Ik zet de reismanden op de grond en laat ik Madusa en de kittens eruit, zodat ze de behandelkamer op hun gemakje kunnen inspecteren. Na een paar minuutjes komt de dierenarts binnen en geeft de kittens wat balletjes om mee te spelen.

Ze pakt 1 van de kittens op om de gezondheidscheck te doen, te vaccineren en te chippen. Daarna zet ze hem weer op de grond en pakt dan de volgende op. Gelukkig zijn ze allemaal gezond! En nu ook gevaccineerd en gechipt.

Toen de dierenarts klaar was met de kittens, werd kitten nr. 5 die nu de naam Oliver heeft gekregen naar beneden gebracht zodat we hem ook weer even konden zien. Hij zag er super goed uit had inmiddels zijn tweede operatie achter de rug waardoor hij nu helemaal niet meer benauwd is wat natuurlijk super is! Na even met Oliver gespeeld te hebben, stoppen we de kittens weer in de reismand en gaan weer lekker naar huis waar ze al gauw in een diepe slaap vallen.

Week 11

Gelukkig hebben ze niet veel last gehad van hun vaccinatie. Kitten nr. 1 was een beetje hangerig, maar dat was de volgende dag gelukkig alweer over. 

   Ze worden met de week drukker er wordt steeds minder geslapen en veel meer gespeeld. Ook Madusa doet gezellig mee. Ze had zelfs een vliegje gevangen en die aan 1 van de kittens gegeven, die dit natuurlijk reuze interessant vond. Het weer was ook super deze week dus hebben ze ook lekker even in de achtertuin mogen spelen, wat ze natuurlijk geweldig vonden zoveel te zien en te ontdekken buiten. 

 Ook deze week zijn die nieuwe baasjes weer even op bezoek geweest, om te kijken hoe het met hun kittens gaat. Over een paar weekjes is het natuurlijk zo ver en mogen ze naar hun nieuwe huis.  

Week 12

Wat groeien ze toch hard! Het is ongelooflijk hoe groot ze zijn geworden in die paar weken tijd. Het is ook echt een apart gezicht om ze bij Madusa te zien drinken. Ze zijn zo groot dat je Madusa zelf bijna niet meer ziet als ze met zijn alle aan die melk bar hangen. 

Toch gebeurt dit bijna niet meer. Ze eten zelf super goed. Vijf keer op een dag krijgen ze allemaal een eigen bakje natvoer, maar zelfs dit is voor sommige nog niet genoeg en zie ik ze vaak nog droogvoer eten. Onverzadigbaar zijn ze!

Ook bij de kattenbak is het altijd druk tegenwoordig. Kilo’s kattenbakvulling gaat erdoorheen en het leukste vinden ze nog om als ik net de bak schoon geschept heb er gelijk met zijn alle er weer in te gaan om hem gelijk weer te bevuilen, waardoor ik weer van vooraf aan kan beginnen. De kleintjes bezorgen mij een hoop extra werk maar ik doe het gelukkig graag.  

Week 13

Twaalf weekjes zijn ze alweer, dus tijd voor hun tweede vaccinatie. Een hele volksverhuizing is het weer. Madusa in een reismand en de kittens in een andere mand, wat nog maar net aan past!

Gelukkig zit de dierenarts twee straten verderop dus het is een korte reis. De kittens worden weer nagekeken en krijgen hun tweede vaccinatie. Ze zijn tiptop in orde. Vaccinatieboekjes worden netjes bijgewerkt.

Toen kwam Oliver nog even naar beneden om gedag te zeggen. Hij ziet er goed uit, is al flink gegroeid en heeft al behoorlijk wat praatjes. Schijnt de hele dag met een noodgang door het huis te rennen wat natuurlijk een goed teken is. Wij geven Oliver nog een aai over zijn bolletje. We verzamelen de kittens weer in de reismand en gaan weer lekker naar huis. Thuis zoeken ze allemaal en lekker plekje op om te gaan liggen en vallen allemaal in een diepe slaap. 

De volgende dag krijg ik een berichtje van de dierenarts. Ze hebben een vriendinnetje gehaald voor Oliver van ongeveer dezelfde leeftijd. Aangezien hij nu sterk genoeg is en hij helemaal alleen was (wat natuurlijk niet ideaal is voor een kitten die nog zoveel moet leren!). Hebben ze er een kitten voor hem bij gehaald, zodat ze lekker samen kunnen spelen. Super blij voor hem, nu is hij niet meer alleen.

Week 14

Het is zo ver: deze week gaan de eerste twee kittens naar hun eigenaar. Ik laat bewust een week tussen de vertrekdatum van de twee setjes kittens zodat Madusa niet in 1 keer al haar kittens kwijt is.

Ik laat de kinderen afscheid nemen van de kittens en stop ze vervolgens in hun eigen reismand die de eigenaar al een paar weken geleden gebracht heeft. Deze reismand kennen ze dus al goed, er ligt ook een stuk nest deken in waardoor het allemaal vertrouwd voelt voor ze. Ik zet de reismand achter in de auto en wij gaan op weg. Gelukkig is het maar een ritje van tien minuten.

Daar aangekomen zet ik de reismand in het midden van de woonkamer en zet het deurtje open zodat ze eruit kunnen komen wanneer hun er klaar voor zijn. Besteed er verder ook geen aandacht aan en vertel de laatste dingetjes aan de nieuwe eigenaar, neem het contract met hun door, overhandig hun de vaccinatieboekjes en een proefzakje van het kittenvoer wat ze gewend zijn om te eten. Terwijl wij in gesprek zijn zie ik steeds vaker de kittens stiekem om een hoekje van de reismand gluren. Ik ga bij de mand op de grond zitten en zodra ze mij zien durven ze heel voorzichtig uit de mand te komen en gaan snel bij mij op schoot zitten. 

Nu kunnen ze de woonkamer eens goed bekijken en al snel zien ze de prachtige krabpalen die ze voor hun hebben gekocht en al het speelgoed, ze twijfelen geen minuut en voordat ik het door heb zitten ze allebei al in de krabpaal en zijn druk in de weer met hun nieuwe speelgoed.

Na een tijdje durven ze ook de rest van de woonkamer te bekijken en al gauw zit er al een kitten op het vensterbank aandachtig te kijken naar de gordijnen die daar hangen. Dat kennen ze nog niet en voor ik mijn zorgen kan uitspreken over kittens en gordijnen hangt de eerste al in, oeps! Gelukkig vindt de nieuwe eigenaar het allemaal geen probleem.

Na een tijdje geef ik de kittens allebei nog een dikke knuffel en spreek af dat zodra de stambomen binnen zijn ik die kom brengen, zodat ik gelijk weer even de kittens kan zien. Ik neem afscheid en loop ik met bewaterde ogen naar mijn auto. Pfff, dit is toch moeilijker dan ik gedacht had! Thuis aangekomen krijg ik al gelijk een bericht binnen met een mooie foto van 1 van de kittens die in diepe slaap op de bank tegen zijn eigenaar aan ligt. Mijn verdriet is gelijk verdwenen, wat ben ik toch trots op die kleintjes.  

Week 15

Het is gelijk een stuk rustiger in huis met nog maar twee kittens in huis. Een beetje wennen voor ons, maar ik merk aan Madusa dat zij dit wel fijn vind. Ze is een beetje klaar met het moederen en melk drinken bij haar wordt al niet meer getolereerd. Ze speelt wel nog met ze zo af en toe, maar ik merk wel aan haar dat ze meer en meer tijd voor haar zelf wil en dus even geen kittens om haar heen wil.

Dat komt goed uit, want deze week vertrekken er weer twee kittens samen. Dit zijn de laatste twee en dat betekent dat Madusa dan kan gaan genieten van haar welverdiende rust.

Deze keer is het wat verder rijden (+/- 40 min). Ik ga weer bij de kittens op de achterbank zitten zodat zij mij kunnen zien. Het katertje valt al snel in slaap, maar het poesje vindt dit ritje toch wel een beetje spannend en miauwt klagend zo af en toe. Daar aangekomen zet ik weer de reismand in het midden van de woonkamer en zet het deurtje open. Tot mijn verbazing zijn deze twee niet zo verlegen en lopen gelijk uit de reismand en gaan gelijk op onderzoek uit. 

 Ik zie al een kattenbak staan en zet de kittens er om de beurt op zodat ze gelijk weten waar die staat. Gelijk doen ze allebei er een plas op; fijn die weten ze nu wel te vinden de volgende keer. Ik vraag de dochtertjes van de nieuwe eigenaar of ze ook al vast een bakje water en een bakje voer willen neer zetten voor de kittens, want dit zag ik nog niet staan. De meisjes gaan gelijk aan de slag. Ik neem ondertussen het contract met de nieuwe eigenaar door en beantwoord de laatste vragen.

En dan is het tijd om afscheidt nemen. Ik geef de kittens nog een en knuffel en ga dan weer op weg naar huis. Wat een stilte in huis! Ook al lopen er drie volwassen katten en nog een hond, het is toch anders. Gelukkig krijg ik in de avond nog een berichtje met foto’s alles gaat goed met ze en dat is altijd wel fijn om te horen.

Week 16

Na drie dagen kittenloos te zijn geweest krijg ik opeens een telefoontje van de eigenaar van de laatste twee kittens. Ik heb een groot probleem zeg ze. Je verstijfd helemaal en van alles gaat door je hoofd. Ze zijn toch niet ontsnapt? Er is er toch niet 1 ziek….?

Maar nee, het blijkt dat haar jongste dochter een hele erge allergische reactie heeft op de kittens, rode ogen benauwd enzovoort. Het verbaasd mij een beetje aangezien ze al een Pers hadden rondlopen en ik juist Bengalen heb aangezien mijn zoon ook allergisch is voor katten, maar juist niet reageert op een Bengaal. Maar goed iedereen is anders en het kan natuurlijk wel dat haar dochter juist weer wel op een Bengaal reageert.

Ik probeer haar nog te vertellen dat allergische mensen op kittens soms nog reageren en dat het misschien nog wel weggaat, maar ze ziet het niet meer zo zitten en wilt de kittens zo snel mogelijk uit huis hebben. Geen probleem. Ik spreek met haar af dat ik de kittens diezelfde avond nog kom ophalen. Ze is er natuurlijk erg verdrietig over, maar goed, er is niks aan te doen. Soms gaan dingen niet zoals je gehoopt hebt.

Na mijn werk ga ik snel naar huis eet snel even wat en ga dan op weg om de kittens te halen. Daar aangekomen kletsen we nog wat en neem ik de kittens weer mee naar huis. Als wij thuis aangekomen zijn laat ik de kittens uit de reismand en worden ze gelijk vriendelijk begroet door mijn andere katten en is het als of ze nooit weg zijn geweest. Ook hun moeder zegt ze vriendelijk gedag. Maar na een paar uurtjes is Madusa er toch wel klaar mee. De kittens blijven vrolijk achter haar aan hobbelen, maar hier heeft Madusa eigenlijk niet zo veel zin meer in. Ze waarschuwt een paar keer dat het nu genoeg is geweest. Gelukkig nemen ze gauw afstand en is de boodschap duidelijk. 

Iedereen is natuurlijk blij dat de kittens er weer zijn, maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat hun ook een fijn eigen huisje gaan krijgen. Ik besluit een paar bevriende fokkers een mailtje te sturen om te laten weten dat er twee kittens terug zijn. Binnen een uur krijg ik al een hoop berichtjes terug van mensen die een Bengaaltje zoeken en bij hun op de wachtlijst staan. Ik lees de mailtjes door die de mensen naar de fokker hebben gestuurd en kies er twee uit die mij het meeste aanspreken, en stuur hun een mailtje. 

 Na een dag krijg ik al een mailtje terug, deze mensen zijn reuze enthousiast en willen graag binnenkort komen kijken. Ik spreek af dat ze zondags mogen komen kijken zodat de kittens nog een paar dagen hebben om bij te komen van hun avontuur.

Die zondag staan het koppel stipt op tijd voor de deur. Ze vertelden dat ze hun kat een paar maanden geleden dood hadden gevonden in zijn mandje en aangezien hun kinderen al het huis uit waren en nu hun vriendje er ook niet meer was, dat het wel erg stil in huis begon te worden en daarom graag weer een kitten wilde hebben. Gelijk bij het zien van de foto's waren ze al verliefd op mijn twee kleintjes geworden en nu ze in het echt te hebben gezien versterkte dit gevoel alleen maar voor hun. Ze vertelden dat ze in hun huis al een kamer hadden ingericht speciaal voor de kittens en dat alles in de puntjes was voorbereidt op de komst van de kleintjes, dit is natuurlijk altijd fijn om te horen.

Hun vraag was dan ook of ze de kittens diezelfde dag al mee mochten nemen. Eigenlijk doe ik liever niet, ik vind het fijner als ik ze kan brengen. Zo kan ik ook gelijk het huis zien en weet ik gelijk waar ze terecht komen. Ik moest even slikken op die vraag, en ze zeiden ook als ik het liever niet had dat ze daar begrip voor hadden en dat het ook een week later mocht. Maar het voelde wel goed, dus ik besloot dat het wel kon maar dat ik dan op korte termijn wel graag een keer langs zou willen komen om de kittens te bezoeken. Dit was gelukkig geen probleem. Dus de contracten werden door genomen en getekend. Na nog wat gekletst te hebben was het tijd voor de kleintjes te vertrekken met hun nieuwe eigenaren. Ze hadden een reismand mee genomen en ik had deze in de woonkamer op de grond gezet en al gauw zaten ze er samen in.

Gauw stop ik nog een paar van hun speeltjes bij ze in hun in de mand en begonnen ze aan hun reis naar hun nieuwe huis. Het afscheid nemen valt me wel weer zwaar maar krijg al snel foto’s binnen van de kittens die lekker lagen te slapen in hun reismand.

En later op de avond foto’s van de kittens die druk aan het spelen waren in hun krabpaal, gelukkig zijn ze toch nog op een goed plekje terecht gekomen, en hebben al mijn kittens een mooi huisje gevonden. Nu is het tijd voor Madusa’s wel verdiende rust...  

---

Even voorstellen:

Mijn naam is Desiree. Na al een aantal jaren twee Bengaaltjes te hebben, besloot ik een droom waar te maken en zelf te gaan fokken. Een hele zoektocht begon, niet alleen naar een mooie gezonde fok poes maar ook naar een mentor die mijn kon helpen met het opstarten van een cattery. Na een tijdje zoeken vonden wij en fokker die aan alle verwachtingen voldeed en vonden wij onze eerste fok poes. Ook was deze fokker bereid mij te helpen met het opstarten van een cattery, gelukkig! Want je kan nog zoveel boeken hebben gelezen en alles weten in theorie in praktijk gaat het toch altijd net even iets anders dan je verwacht had. Dit is mijn week tot week verslag over mijn eerste zelf gefokte nest van Madusa.

Geïnteresseerd in de cattery van Desiree en de prachtige Bengalen? Je kunt ze op Facebook volgen.